عصیان کرده ام...

نامت ارحم الراحمین است. بر بلندای دیگر شعر های من و بر بام سکوت و دلتنگی هایم .اسم تو  نورالسماوات و الارض  است .توی تاریکی دنیایم تو روشنایی آسمانی میان اینهمه ستاره و خورشید و ماه. اسم تو اول است اولین خواننده دفترهایم تویی و تو آخر هم هستی .چراغ آسمان را تو روشن نگه می داری .هیچ وقت خوابت نمیگیرد. نام تو فتاح است .قفل های بسته دلم را تو باز میکنی. دلم را پر میکنی از نور. پر میکنی از خنده.تو تواب هستی.روزی هزار بار پشیمان می شوم.و تو قطره قطره اشک هایم را میبینی و لبخند می زنی.شنیده ام که تو سمیع هستی و بصیر. و راست می گویند انگار ...لابد آرامش بعد از دلتنگی هایم را تو خواسته ای. صدایم را شنیده ای. نام تو ظاهر است و باطن.بیرون را می بینی. درون را می شنوی. نام تو حی است. تا تو هستی. نفس هست و درخت هست.چشم هست و ایمان هست. زندگی هست با نام تو. نام تو رب است. تو خدایی. خود خدایی تو.درون همه هستی و هیچ کس بدون تو نیست...........پس چرا؟ کدامین آدم بی تو((به راستی آدم ؟؟؟)) توانست یکبار دیگر همشهریان مرا جان بگیرد؟ خدایا...عصیان کرده ام...تو ببخش...روز به روز سقوط....روزبه روز انفجار....روز به روز مرگ....چه بر سر خوزستان...سرزمین من آمده....خدایا.............

پ.ن: صبح دیروز یکبار دیگر شهر من قربانی داد. بانک سامان و اداره منابع طبیعی اهواز به دست افراد ناشناس!!!! منفجر شد.