باید قد بکشی...

به همه بچه ها گفتم وقتی در ازل "دل " تقسیم می کردند ، به من سنگدون رسید!

راستش خیلی این عاشقیت های مد روز شده را نمی فهمم.جماعت امروز عاشق،فردا فارغ. از خوب و بدش نمی گویم. از درست و غلطش هم.فقط خیلی متوجه نمی شوم حرف های تو را که یک ماه پیش سوزان ترین Love story ! را با یکی داشتی حالا با یکی دیگر،یک ماه دیگر هم باز یکی دیگر و ... دلت هم هیچوقت برای هیچکدامشان تنگ نمی شود. من بر عکس تو " عشق " بلد نیستم. اما می دانم عاشقی بستنی یخی نیست .یعنی به ما که اینجوری گفتند.

به ما گفتند از عشق، خستگی می آید و زخم.گفتند : زخمهایتان را بشمارید اگر زیاد بودند عاشقیتان بالا بوده.من تو را نمی فهمم که مثل ابراهیمی در آتش ،از این همه عاشقی می گذری.بی زخم، بی درد،بی یادی حتی!!

من رمانتیک نیستم. تو فکر کن حتی به عمرم هم گریه نکردم .دلم هم ( یادم رفت باید از آنچه دارم حرف بزنم) .اما این کرور کرور دروغی را که تو از جیب هایت در می آوری و مفت مفت خرج میکنی و با آن عشق می خری و دل می بری را متوجه نمی شوم.

به ما گفتند برای عاشق شدن باید به جان زد. برای جماعتی مثل من البته بک وجب زخم و یک تکه خون بس است دیگر. برای این تتمه جان . من برای تو می گویم که توی کار دلالی دلی. ما که دل نداشتیم هیچوقت.

نمی خواهم بگویم چطور عاشقی کنی، چطور تفریح کنی، من عاشقی و تفریح را اصلا بلد نیستم.. فقط به تو میگویم اگر میخواهی عاشق باشی اول آنقدر قد بکش که که بتوانند زیر سایه ات خنک بشوند. ..یا لا اقل آن قدر که بتوانند روی دیوارت یادگاری بنویسند. قد بکش اما ...نه آن قدر که کسی ، هیچ کس قدش به قدت نرسد!

پ.ن: این یک جوابیه رسمی است. به سی که من را لوس و رمانتیک و امل می خواند. من لوسم.رمانتیکم و با همین قد یک متر و پنجاه و هفت سانتی از هیچ آقای قد بلندی در جهان نمی ترسم٪