تو....قاتل عاشقانه های من

در آستانه تو

به دریا و تبر خیره می شوم

دریا

ته مانده مردانگی ات بود

و تبر

قاتل عاشقانه های من...

از تو

چیزی برای عشق ورزیدن نمانده بود

و از من

چیزی برای انتقام

.... نگاه میکنم

نبودنت را

و رقص طنازانه لبخند دروغینت

در پشت نگاهی که نمی شناسم

((ببخشید آقا

اشتباه کردم

من از اول هم عاشق شما نبودم))

نگاه میکنی

نبودنم را

و چرک هایی که هیچ اشکی پاکشان نمیکند.....

پ. ن: ما تو تاریخ ایران باستان اینقدر روز عشق داریم که ....همه روزهایی که فرهاد به عشق شیرین بیستون رو میکند. همه روزهایی که مجنون به خاطر لیلی آواره بیابونها بود. اونروزها همه روز عشقه...همه روزهای سال میتونن روز عشق باشن. من میگم عشق یعنی یه قابلمه پر از خورشت که فقط یه چیکه از محبتت رو توش چلوندی به امید اینکه گوشت بشه به تن اونی که دوست داری.